Nieuwsbrief maart 2025

Kalfjes

Om met de lente te beginnen: De eerste kalfjes zijn geboren! Naast alle bouwplannen en de extra drukte en spanning die dat met zich meebrengt, gaat het gewone boerenwerk ook gewoon door. De eerste 5 van uiteindelijk 71 kalfjes staan in het stro te dansen. Deze periode is tegelijk mooi en enerverend als spannend. Een periode waarin we altijd opnieuw leren dat we niet alles in de hand hebben maar wel ons uiterste best willen doen het zo goed mogelijk te doen. Die kleine koeien die binnen een uur dapper op hun benen staan om met moeders de savannen over te rennen blijven iets bijzonders, ook in zo’n oude strostal in het grijze Nederland.

Einduitslag crowdfunding

De teller staat op €171.000,00. Alle potjes bij elkaar opgeteld genoeg geld om te starten met bouwen. Of eigenlijk, om te starten met de sloop, met de zekerheid dat we begin december ook daadwerkelijk een nieuwe stal hebben om de koeien in te kunnen huisvesten. Dank aan iedereen die ons hierin steunt! Want die steun kunnen we gebruiken. Ook al mogen we onszelf ondertussen senior-boer noemen (soms moet je zelf de titels maar een beetje fabriceren), dit soort grote stappen blijven spannend. Op Linked In schrijft Floor af en toe columns waar ze het wel en wee van een eigen bedrijf van zich af schrijft. In deze nieuwsbrief houden we jullie nauwkeurig op de hoogte van de bouwstappen die we de komende maanden gaan zetten. De Crowdfunding mogen we in ieder geval al als geslaagd beschouwen! We laten de melding voor deelname nog even op verzoek online staan omdat sommige deelnemers nog wat later zullen aansluiten.

Begin Bouw

De eerste stap die we nu maken is de keuze van de aannemer. De eerste aannemer die we vorig jaar al hadden gevraagd voor een offerte, had een verhaal als een warm bad (nam ons alles uit handen, inclusief eigen wc en schaftkeet voor op het erf), maar bleek w.b. budget toch echt iets te gortig. De volgende aannemer was een bekende, maar met het groeien van de plannen moest hij uiteindelijk toch besluiten dat hij niet genoeg man-uren kon bieden om de stal en het poortgebouw op tijd af te krijgen. Waar we uiteindelijk op uitgekomen zijn is deze aannemer als de overzichtsman te laten fungeren en delen van de stal (de spanten, de putten, het erf) bij andere specialistische bouwers onder te brengen. Dat betekent dat we de kosten beter in de hand kunnen houden, maar ook dat we veel meer betrokken zijn bij alle keuzes die bij de sloop en bouw komen kijken. Dat heeft voor- en nadelen. Want opeens moet je met veel verschillende mensen onderhandelen, verstand hebben van ondergrondse waterberging, de draagkracht van houten spanten en de draaihoek van een stroverdeler, om maar wat te noemen dus. Maar met het zetten van de handtekeningen is de bouw echt begonnen. De kalender is aangeschaft waar we de komende dagen per dag/week gaan invullen wat er gesloopt en vervolgens weer gebouwd gaat worden.

Accu

Ter voorbereiding op de nieuwe stal hebben we accu’s aangeschaft. Grote accu’s waar we dadelijk de stroom van de nieuwe zonnepanelen in kunnen opslaan. Met het verdwijnen van de soldering zouden we anders dadelijk het grootste deel van de opgewekte energie voor niets moeten terugleveren aan het net en op het moment dat deze het duurst is en het buiten donker is, tijdens het melken, weer moeten terugkopen voor de hoofdprijs. Een stap dichter naar zelfvoorzienend zijn. Allemaal nieuw en onwennig maar LEF wordt dit jaar het motto.

Meewerkdagen Tuinderij Het Lichtveen

Heb je zin om de handen uit de mouwen te steken? In maart en organiseert Tuinderij Het Lichtveen nog twee meewerkdagen! Leuke kans om actief buiten bezig te zijn, nieuwe gelijkgestemde mensen te ontmoeten & leuke activiteit om samen met vrienden, huisgenoten of collega’s te doen. Wat gaan ze doen? Bedden wieden, compost uitrijden, paden bijvullen met houtsnippers en samen lunchen! Meer info en aanmelden kan op https://www.hetlichtveen.nl/meewerkdagen

Data: 15 maart en 29 maart. Tijden: ochtend 10:00 – 12:30 lunch 12:30 – 13:30 middag 13:30 – 16:00

Nieuwsbrief januari 2025

Update crowdfunding!

We zijn het magische bedrag van €150.000,00 gepasseerd. Ook op de laatste informatiemiddag mochten we weer een aantal nieuwe obligatiehouders verwelkomen en ook via andere kanalen druppelen er nog steeds bestellingen binnen. Super! We zien ook wat meer klanten de winkel inlopen. Dit heeft mede te maken met de (hopelijk tijdelijke) sluiting van de Kraatswinkel aan de Lange Rijnsteeg. De winkel aldaar liep als een trein, ook voor ons, maar het overnemen van een bedrijf en het omzetten naar een bedrijf dat bij je past, dat gaat nou eenmaal niet zonder hobbels en bobbels, dus het is soms niet anders. We hopen dat we snel weer ook daar onze producten kunnen aanbieden.

Voorbereiden sloop

Echt slopen gaan we pas in juni, maar de voorbereidingen hiervoor gaan gestaag. Zo is het schuurtje voor de tijdelijke winkel zo goed als af en gaan we ergens de komende anderhalve maand de vriezers en koelingen verhuizen. Het klushok van de tuinderij is verder ontmanteld en ook onze eigen garage zijn we langzaam aan het leegtrekken en relokaliseren. Daarnaast zijn alle rieten matten uit de oude stal zodat de kans op nesten in het voorjaar verkleind wordt. Nou zijn er met het weghalen van de matten ook geen oude nesten tevoorschijn gekomen, maar alles wat potentie biedt volgens de gemeente kan een bouwstop opleveren….. Het volgende project is de accu die we nodig gaan hebben om de stroom op te slaan, die we gaan opwekken met de zonnepanelen op de nieuwe stal. Vanwege het wegvallen van de mogelijkheid tot salderen in de toekomst, zouden we anders een hoop goedkope stroom kwijtraken aan het net en op de piek, de tijden waarin we zelf melken, weer duur moeten terugkopen. Een eigen accu maakt de boerderij weer een stukje meer zelfvoorzienend en zelfredzaam. Zo’n accu vraagt wel de nodige aanpassingen en veiligheidsvoorzieningen dus die staan de komende weken op de agenda.

 

Het stikstofverhaal

Ook deze keer weer een update over de ontwikkelingen in het stikstofverhaal. Twee ontwikkelingen waar vragen over binnen zijn gekomen: de rechtszaak gewonnen door Greenpeace en het terugbrengen van het intern salderen bij nieuwbouw. Allereerst Greenpeace. Op de dag van de uitspraak stond Nieuwsuur direct bij ons op de stoep (ook al hadden we al twee keer telefonisch en via whatsapp “nee” verkocht; zo gaat dat dus met de media). Hun vraag: wat maakt dit los bij de boeren? Lodewijk heeft het kort toegelicht uiteindelijk in de uitzending van Nieuwsuur (woensdag 22 januari): niet zoveel eerlijk gezegd. Er is namelijk niet zoveel nieuws aan dit verhaal. De opdracht aan de overheid verandert niet, alleen de stok achter de deur is nu niet alleen de Europese Unie maar ook een geldboete te betalen aan Greenpeace. De geldboete aan Greenpeace is echter in vergelijking met het totale bedrag wat de stikstofcrisis (gaat) kost(en) klein, dus dan zou het effect volgens sommige vooral gezichtsverlies zijn…tsja. Wat meer invloed heeft op de gemoedstoestand van boeren is de uitspraak in december over het intern salderen. De uitspraak is te lezen op https://www.raadvanstate.nl/actueel/nieuws/december/rechtspraak-over-intern-salderen-wijzigt/ . Let op, je wordt er wellicht niet direct veel wijzer van. Als boeren die net op het punt staan te gaan bouwen en een vergunning hiervoor al in de zak hebben, lazen wij vooral dat het proces van het bekijken van de vergunningen die nodig zijn voor zo’n nieuwe stal, weer opnieuw moet worden gedaan, met ook nog eens andere spelregels. Met dank aan de inbreng van een expert hebben wij een hoop van de vage bewoording kunnen ontrafelen en zijn tot de conclusie gekomen dat wij geen risico lopen, aangezien wij sowieso geen gebruik maken van intern salderen bij de nieuwbouw en de nieuwe situatie minder uitstoot gaat opleveren dan “het referentiemoment”. Blijkbaar zijn er maar weinig boeren in het Binnenveld die zich hierover zorgen hoeven te maken. De nieuwe uitspraak is vooral gericht op een hiaat in de regelgeving die het vooral voor de industrie nog steeds makkelijk maakte te groeien in stikstofuitstoot. Noem een Schiphol. We zijn benieuwd maar de zorgen zijn dus weer voorbij.

Het ondernemersvent Ede

Dinsdag 28 januari is het zover, dan mogen we ons best doen ook de MKB’ers uit Ede warm te krijgen voor ons verhaal. In een paar korte praatjes van 6 minuten mogen we onze drijfveren en doelen toelichten en wie weet wat zakelijke obligatiehouders aan de lijst toevoegen. Het event vindt plaats bij Lukien, aan het einde van de middag, dus mochten mensen nieuwsgierig zijn, of gewoon altijd al eens bij Lukien binnen hebben willen kijken, er zijn nog kaartjes beschikbaar en wij worden zeker blij van bekende gezichten in het publiek! https://ondernemerseventede.nl

Nieuwsbrief december 2024

De crowdfunding is de €100.000,00 gepasseerd!

We zijn nu 6 weken onderweg en zitten op €103.000 uitgegeven in obligaties. Volgens ons een succes! We laten de actie lopen tot eind januari en hopen dan op €200,00 uit te komen. Samen met de extensiveringssubsidie, waar we officieel nog antwoord van moeten krijgen, en de hopelijke lening van het investeringsfonds duurzame landbouw moeten we dan een heel eind komen. De strostal voor de koeien en de kalfjes gaat er in ieder geval komen en hoe meer ruimte we daarnaast financieel kunnen creëren, hoe sneller ook het multifunctionele voorgebouw kan worden ingericht. We hebben hier al meerdere enthousiaste gebruikers voor op de lijst staan zoals een broodbakker, een worstenmaker en een verse kaasjesmaker en Tuinderij Het Lichtveen, dus het idee van een community-gebouw begint al mooi vorm te krijgen. Kent u nog mogelijke obligatie-geïnteresseerden in uw omgeving, schroom niet ze over onze plannen te vertellen, wellicht een goed cadeau-idee voor onder de kerstboom. We zijn jullie dankbaar!

De voorbereidingen voor de nieuwe stal

We zijn ondertussen al druk bezig met de voorbereidingen voor de sloop van de oude stallen. De rieten isolatiematten aan de binnenkant van het dak zijn we langzaam aan het verwijderen en de veldschuur is verlengd, zodat de tuinderij en onze machines een nieuwe plek hebben gekregen. Een klein schuurtje bij de ingang van de hoeve gaat dadelijk dienstdoen als tijdelijke winkel en daarmee hebben we de belangrijkste functies in ieder geval ondergebracht. Op advies van een van de investeerders zijn we van stalen spanten naar houten spanten overgestapt in het ontwerp en hebben hier afgelopen week ook daadwerkelijk de bestelling voor de deur uit gedaan. Het gaat nu dus wel echt langzaam beginnen. Er liggen nog 100-en beslissingen op ons te wachten in het proces en de grote sloop begint pas in juni, maar een goed begin…….. Alles om te zorgen dat volgend jaar november de koeien in ieder geval weer droog binnen kunnen staan.

De Hooilanden als Icoonbedrijf

Voor de crowdfunding hadden we natuurlijk ook een beknopt reclame-plan opgesteld, met het posten op sociale media, het verspreiden van flyers en het gebruik van de lokale krantjes voor de aankondiging. Toen de gemeente Ede aanklopte met hun ideeën voor het aankomende ondernemersevent in januari 2025 en onze selectie als icoonbedrijf voor dit event, paste dat perfect binnen onze strategie. Voor het event zijn 8 thema’s geformuleerd en binnen elk thema is een icoonbedrijf aangewezen. Deze bedrijven zullen op het ondernemersevent verschillende keren hun verhaal vertellen in 8 minuten, aan de langstrekkende ondernemers van Ede. Hierbij hoorde tevens een ondernemersontbijt samen met de wethouder als aftrap, een promotiegedeelte richting het event en een training storytelling vanuit de gemeente. Voor ons een mooie manier om meer naamsbekendheid te krijgen, reuring te geven aan onze missie en plannen, en de crowdfunding ook daar onder de aandacht te brengen. Voor meer informatie over het ondernemersevent kijk op https://ondernemerseventede.nl

De eerste ervaringen met de wolf….

Tsja, en dan de wolf. Hoewel we voor de koeien en kalfjes in de stallen niet meteen hoeven te vrezen, was het wel een reality-check op donderdag 21 november. Al vroeg kwam de eerste melding binnen van een passerende fietser die een aantal dode schapen had zien liggen in de wei achter onze stal. We zijn onmiddellijk de wei ingelopen om te kijken wat er aan de hand was en wat je dan aantreft is vooral heel triest. De wolf heeft uiteindelijk maar 1 schaap werkelijk opgegeten. Blijkbaar werkt een wolf echter zo dat hij meer dieren doodt dan hij kan eten. Waarom, daar bestaan verschillende ideeën over. Wat je dan aantreft in de ochtend zijn in dit geval nog 6 dode schapen en nog veel meer bloedende schapen. De wolf pakt zijn prooi namelijk bij de nek waarbij hij met zijn sterke kaken de luchtpijp en slokdarm perforeert. Wat we dus vooral zagen waren schapen zoals op bijgesloten foto: vaak nog grazend, of liggend, voor zich uitstarend maar in sommige gevallen wel dodelijk gewond. Een heel triest gezicht. Je kan het de wolf moeilijk kwalijk nemen; dit is zijn natuur. In dit geval was het een zwerver, een jong mannetje dat in de herfst wordt afgestoten van zijn familie om zelf een roedel te gaan vormen. Op zijn doortocht door het Binnenveld waren dit waarschijnlijk de eerste schapen die hij tegenkwam. Afgelopen week is er weer een dood schaap in dezelfde wei aangetroffen waarbij ook een wolf de vermoedelijke dader is. Voor ons zijn schapen heel belangrijk voor het kort grazen van onze graslanden in de winter, waardoor de grasplantjes worden gestimuleerd uit te stoelen en de dichtheid van de grasmat behouden blijft. Onkruid krijgt daardoor veel minder kans om een plek te vinden om te kiemen. Wat de wolf hiervoor betekent in de toekomst hangt vooral af van de beslissing van de schapenherders.

Nieuwsbrief oktober 2024

De crowdfunding is begonnen!

Voor de vaste nieuwsbrieflezers die nu denken “welke crowdfunding?”, doen we even een paar stappen terug. De nieuwe stal die we vorig jaar al op de planning hadden staan, maar vanwege de hoge bouwkosten niet meer realistisch was, gaat er toch komen. In welke vorm en op welke manier hangt af van een aantal factoren. We dingen mee naar een subsidie: de extensiveringssubsidie. In november krijgen we te horen of we hier ook daadwerkelijk voor zijn ingeloot. Mocht dat zo zijn, dan gaan we een verbinding aan met de overheid dat we nog verder teruggaan in onze stikstofuitstoot (van 1,7 koe per hectare naar 1 koe per hectare). De subsidie die hier tegenover staat is echter zo substantieel dat de nieuwe stal in haar geheel opeens dichterbij komt. Daarnaast blijft er zeker nog een groot bedrag over wat we bij externen moeten lenen. Onze grote voorkeur hierbij is dat we dit lenen van betrokken particulieren. Allereerst omdat we burgers meer willen betrekken bij het voedselvraagstuk en bewust willen maken van het risico van het verlies van lokale producenten. Aan de andere kant omdat aan het “samenwerken” met de bank een heel naar voorwaardenlijstje zit. Mochten jullie een idee willen hebben van het risico van het lenen bij de bank als boerderij, dan laat de tweede uitzending van ”Onze Boerderij” hier een mooi voorbeeld van zien.

Bij het financieren door particulieren hebben we in geval van de nieuwe stal gekozen voor het uitgeven van obligaties. Hierbij kopen deelnemers 1 of meerdere obligaties t.w.v. €1000,00 met in ruil hiervoor jaarlijks waardebonnen voor kaas en vlees, rente op de spaarrekening, of een dikke, dankbare glimlach van de boer en boerin. Na 10 jaar zullen de obligaties weer worden terugbetaald. Het gaat hier dus eigenlijk om kleine leningen.

Mocht de subsidie niet doorgaan, dan kunnen we met de obligaties en andere particuliere ondersteuningen in ieder geval de nieuwe strostal voor de koeien bouwen. Mocht de subsidie wel doorgaan dan kunnen we ook het voorgebouw neerzetten, waarin de winkel, zorgkantine en verwerkingsruimte eindelijk een professionele plek krijgen op de boerderij.

Vandaag hebben we eindelijk de waardebonnen mogen ontvangen van de drukker en zullen ze waarschijnlijk eind deze week/begin volgende week in de bus van onze eerste obligatiehouders vallen.

10 november infodag crowdfunding

Op 10 november van 14:00 – 16:00, houden we informatiemiddag op de boerderij over de crowdfunding voor geïnteresseerden. Op dit moment zijn we vooral heel hard bezig om onze crowdfunding luid van de daken te schreeuwen; via social media, via de lokale krantjes etc. Mocht u nog mensen kennen in uw omgeving die hierin geïnteresseerd zouden kunnen zijn, verwijs ze vooral door naar de speciale website: www.dehooilanden-obligaties.nl en natuurlijk zijn ze 10 november van harte welkom op de boerderij met al hun vragen.

Het leven na Yvonne

Om toch nog even terug te komen op de uitzending van 13 oktober van Onze Boerderij: we hebben veel positieve reacties gekregen. Waar we zelf nog dachten “het had wel wat dieper gemogen”, hoorden we toch terug dat het vooral duidelijk en positief overkwam. Het idee is dat Yvonne in de toekomst vaker langskomt bij belangrijke stappen die we nemen, zoals het bouwen van de nieuwe stal. We wachten geduldig af….

Ondertussen in het Binnenveld

Hoewel er in Den Haag veel dingen worden geopperd, maar weinig concreet wordt besloten, gebeurt er wel degelijk veel in het Binnenveld. Het gebiedsproces wordt in begin november weer vlot getrokken, dit keer onder zwaardere leiding van de provincie, in de hoop boeren, burgers en gemeenteambtenaren alsnog tot een gemeenschappelijk plan te krijgen.

Een andere, veel minder mooie ontwikkeling is dat er steeds meer boeren zich opgeven voor de stoppersregeling. En hoewel dat alleen vanuit stikstof gekeken nog iets positiefs zou kunnen zijn, zien wij toch vooral dat het hier om de kleinere melkveehouders gaat, die ook beheerspercelen onderhouden (agrarische natuurpercelen) en zeker niet onder de grote intensieve jongens van het gebied vallen. Het heeft iets triest en ongelooflijks, de wetenschap dat het gebied in sneltreinvaart aan het veranderen is, sociaal, cultureel en economisch, zonder dat daar echt een plan aan ten grondslag ligt. Het bevestigt ook onze missie: burgers betrekken bij het verhaal en de inrichting van het landelijk gebied, voor het te laat is.

nieuwsbrief augustus 2024

Leren incasseren

Leren incasseren; Soms lopen dingen gewoon anders dan je graag zou willen. In deze nieuwsbrief vertellen we over het uitstel van de bouw en de invloed van het weer en de blauwtong op het bedrijf en op ons humeur. En kijken we vooruit naar het resultaat van een dagje Yvonne Jaspers…..

De uitgestelde bouw

De bouw van de nieuwe schuur is om verschillende redenen met een jaar uitgesteld. Voornaamste reden is prijs in combinatie met de financiering. Bouwmaterialen zijn toch behoorlijk duurder geworden, wat maakt dat de totale bouwprijs toch behoorlijk is opgelopen. En ook al zouden we nu de financiering wel rond krijgen, dan nog is het de vraag of we zoveel geld willen investeren in een melkveetak, die je met het melkvee zelf niet meer terugverdient.

Om dat even uit te leggen: Er wordt met koeien melken in Nederland eigenlijk nooit genoeg verdiend om vervangingsinvesteringen te doen in een stal. De enige manier om een stal te vervangen is door meer koeien te gaan melken en zo de bouwkosten over meer liters te verspreiden. Omdat melkvee houden een zeer kapitaalintensieve bezigheid is, kan koeien melken in Nederland eigenlijk niet uit. Dat is ook de reden dat Campina of Unilever nooit zijn eigen boerderijen heeft gekocht. Het is een heel slecht rendement op je geïnvesteerd kapitaal. Om diezelfde reden zie je ook geen ketens in de melkveehouderij of een BV met meerdere melkveebedrijven. De reden dat boeren toch kunnen blijven bestaan, is dat er vaak afgelost vermogen in de grond zit waar geen rente en of aflossing over hoeft worden betaald en in veel gevallen dus ook geen pacht. Zodra er echter sprake is van een bedrijfsovername wordt het moeilijker als dat vermogen toch uitbetaald moet worden. Vaak kan dat niet en wordt er veel vermogen geschonken, of wordt een boerderij verkocht om de boedel te kunnen verdelen.

Nu groei in aantal koeien niet meer mogelijk is, moeten boeren op zoek naar andere manieren om toch rendabel en bij de tijd te blijven met (milieuvriendelijke) investeringen. Dat valt niet altijd mee. Als je nu naar het landschap in Nederland kijkt, zou je bijna de conclusie kunnen trekken dat de meelkveebedrijven die je nu ziet alleen nog economisch rendabel kunnen blijven draaien totdat de stallen opgebruikt zijn en dan houdt het op.  Voor elke boer die nu stopt, komt geen nieuwe meer voor terug. Ook provincies en gemeentes zijn zich hiervan bewust. De gemeente Ede heeft zelfs uitgesproken dat ze zich meer zorgen maakt of er wel genoeg boeren over blijven, dan dat ze zich zorgen maakt of er wel genoeg stikstof wordt gereduceerd.

De boeren die toch konden investeren hebben dat meestal gedaan met de verdienste uit een andere tak; kalveren, varkens of kippen. Het geld dat in die tak verdiend is, wordt geïnvesteerd in het up to date houden van de melkveetak. Dat is ook bij ons het geval. Wat we verdienen met zorgboerderij en vergaderruimte, geeft ons slagkracht om te investeren in het melkvee. Maar hoever wil je daarin gaan? Op deze manier, met deze bouwbegroting wordt het melkvee wel een hele dure hobby. Moeten we er dan toch anders tegenaan gaan kijken? We vermoeden het, maar voor nu hebben we besloten de bouw met minimaal 1 jaar uit te stellen.  En in de volgende nieuwsbrief ga ik uitleggen hoe we langzaam veranderen van strategie!

Het natte najaar/winter/voorjaar en de korte zomer

Er kwam geen einde aan de regen afgelopen jaar; wat begon met het opstallen van de koeien in oktober, trok door tot summier beweiden tot ver in juni. Als boer zijn we gewend om met wisselend weer om te gaan, maar dit was wel heel extreem. Elke keer na een zware bui was je weer terug bij af. Een paar dagen droog betekende op stel en sprong actie om gras binnen te halen en hopelijk te gieren, terwijl de bodem dan pas de tijd kreeg om even op te drogen. Het was vaak kiezen tussen twee kwaden: of de bodem de tijd geven, het gras laten staan met kwaliteitsverlies tot gevolg en onzekerheid wanneer de volgende bui alweer voor de deur stond, of toch maaien met kans op structuurschade aan je land. Juist het maken van die beslissingen is zeer vermoeiend en vraagt continue alertheid. Je kunt het je niet permitteren een kans te missen.

En met koeien beweiden zaten we in hetzelfde dilemma; binnen houden, met als gevolg veel extra schoonmaakwerk, weinig bewegingsvrijheid en lagere melkgift, of toch naar buiten met de kans dat ze het gras en het land vertrappen. Ook weer een keuze die we elke dag opnieuw moesten maken en met elke bui weer kon veranderen.

Op dit vlak worden we even geconfronteerd met het feit dat we op het diepste puntje van de Gelderse Vallei liggen. Ons land ligt vrij laag, en we hebben dus snel last van teveel water. Voor ons zou het een goede overweging zijn om stuwen te plaatsen. Die het water kunnen vasthouden als het droog is, maar die je in een natte periode open kunt zetten om het overtollige water weg te krijgen. En met regeneratieve landbouwmethoden de bodemvruchtbaarheid bevorderen, zodat zowel het watervasthoudend als het waterdoorlatend vermogen van de bodem verbetert.

Hoe kijken wij naar de toekomst

Onze missie is altijd geweest: goed voedsel produceren voor de mensen om ons heen en burgers bekend maken en betrekken bij dit proces. Het liefst werken we zo lokaal mogelijk; dit komt terug in onze winkel, maar ook in de vergaderlocatie, de zorgboerderij en middels het groeiend aantal rondleidingen. De regeldruk vanuit de overheid maar ook vanuit de melkfabrieken stijgen enorm en lijkt alleen maar toe te nemen. Vanuit de overheid maar ook vanuit de markt(melkfabriek) worden steeds meer data gevraagd. Elke scheet die een koe laat moet je bijna registeren. Soms schept dat kansen, zoals met verwaarding van CO2-vastlegging. Soms vraag je je af of dit nog wel past bij de reden waarom we boer zijn geworden.

Goed voedsel produceren voor een lokale omgeving vergt een behoorlijk andere insteek dan produceren voor de melkfabriek en dus de wereldmarkt. Wij begonnen 20 jaar geleden als bulkproducenten, onder het mom van de agriwereld: “massa is kassa”. De afhankelijkheid van de melkfabriek en de voerfabriek begon ons echter steeds meer tegen te staan en zo zijn we langzaam zelf producten gaan maken en de winkel gestart. Het liefst zouden we alle melk zelf verkazen en verkopen, maar dat vraagt een behoorlijke omschakeling. Naast dat je een behoorlijk kapitaal in kaasvoorraad hebt zitten, moet je aan de slag met je afzet en je financiering. Die komen er anders uit te zien.

We willen graag de mensen die belang hebben bij het voortbestaan van ons bedrijf en bij onze producten, verder betrekken bij het financieren van ons bedrijf; door middel van het uitgeven van obligaties. Door op deze manier ons bedrijf te financieren, blijven niet alleen de producten maar blijft ook het rendement(geld) in de buurt! Er ontstaat een cirkel om ons bedrijf heen van betrokken mensen (en bedrijven) die met elkaar tot waardevermeerdering komen en blijvend goed voedsel kunnen produceren en consumeren.

In het najaar van 2024 gaan we onze obligatiecampagne starten en zal er meer informatie op de website te vinden zijn.

Bezoek Yvonne Jaspers

In juni hebben we verrassend bezoek gehad; een hele filmploeg van NPO1 samen met Yvonne Jaspers! Voor het programma Onze Boerderij gaat ze op bezoek bij piekbelasters. Thema’s die aan bod komen zijn: wat doet het met je? Welke keuzes maak je? Hoe zie je de toekomst? Het was een pittige dag maar we kijken met een hoopvol en positief gevoel terug op de opnames. Nu wachten op het resultaat.

In oktober komt het op de televisie, exacte datum is nog niet bekend. Wel is bekend dat ze over twee jaar weer terugkomen om te zien hoe de situatie is veranderd en welke keuzes we hebben gemaakt.

Nieuwsbrief maart 2024

Nieuw Leven, een nieuw seizoen!

Op 28 februari is het eerste kalfje geboren! Als boerin met een voorjaarskalvende veestapel sta je dan meteen aan. Je weet nu dat het begonnen is en de komende weken er 68 koeien gaan kalven. De stier heeft 14 weken bij de koeien gelopen, dus de komende 14 weken draait het allemaal om gezonde bevallingen, kraamtijd en de opstart van een nieuwe melkronde. Op moment van schrijven staat de teller op 8 nieuwe kalfjes!

De potstal is uitgehaald en van een nieuwe laag stro voorzien, alle emmers en kalverhokken schoongemaakt, de stal opgeruimd, voldoende ondersteunende middelen (lees: knoflookpillen, opstartdrank, calciuminfuus) in huis gehaald enzovoort.

Ondertussen lijkt het voorjaar er aan te komen, de dagen worden langer, de wind gaat zowaar even draaien naar oost zodat het land wat op kan drogen en het bedrijf zich niet meer alleen op het erf afspeelt.

Op dit moment lopen er nog wat schapen, deze vertrekken komende weken naar de dijk om daar hun graaswerk te doen. Wij zijn aan het mollenvangen, heining repareren waterbakken nalopen, en gaan zodra de bodem het toelaat, slepen, wiedeggen en rollen om het land voor te bereiden op grazende koeien.  Het is soms een lastige keuze wat je het eerst moet doen: ook bij ons zitten de putten vol en willen we graag wat drijfmest uitrijden, en dat kan natuurlijk als eerst op de hoge percelen. Maar ja, waar je net mest hebt gereden doe je niet met plezier de koeien in! Meestal beslissen we op het laatste moment wie waar voorrang krijgt, maar je kunt hopelijk komende weken weer koeien in de wei zien!

Het voorjaar brengt van zichzelf energie mee en dat hebben we hard nodig om alle werkzaamheden rond te zetten. Het is dus zowel buiten als binnen druk, en de vergaderruimte draait ook gewoon door.

De nieuwbouw

Zoals de meesten van jullie wel weten en of gezien hebben is de oude stal (het gebouw waar de winkel in zit en de kalfjes staan) hoog nodig aan vervanging toe. De stal is gebouwd in 1973, er zit nog asbest op en voldoet totaal niet meer aan de eisen van deze tijd voor zowel werkgemak als dierwelzijn. Reeds lang zijn we bezig met tekenen om te komen tot het juiste ontwerp,  en hebben besloten de nieuwbouw in twee fases onder te verdelen.

Fase 1

We hebben vooral behoefte aan gebruiksruimtes. Een ruimte om kaas te snijden, nieuwe winkelruimte, personeelskantine, kantoorruimte, hygiënesluis, koelopslag en een verwerkings/workshopruimte. Het bouwen van dit gebouw combineren we met het bouwen van een open front stal voor het jongvee.

Fase 2

Het vervangen van de luifelstal met ligboxen door een grote potstal.

Toelichting Fase 1

Het gebouw zal worden opgetrokken in dezelfde stijl als de Hoeve. (het vergadergebouw). Zo proberen we een beetje eenheid in onze bedrijfsgebouwen te krijgen. Getoogde ramen, een grote poort, potdekselwerk boven, ouderwetse dakpannen enzovoort.

Aan het gebouw vast komt een open front stal. Net zo’n stal als achterop het erf. Grote strohokken voor het jongvee met een strozolder erboven. Dit gebouw kan in de herfst en winter, als er geen kalfjes zijn, dienen als opslag.

Voor fase 1 gaan we een beroep doen op de lokale gemeenschap door een crowdfunding actie te starten. We zijn van plan obligaties uit te geven van 1000 euro met een looptijd van maximaal 10 jaar. Een obligatie is een verhandelbaar schuldbewijs voor een lening. Er wordt rente uitgekeerd op deze lening. De rente kan worden uitbetaald in geld (2%) of in producten (6% winkelwaarde).  De details gaan we binnenkort bekend maken op onze website.

Tijdens de verbouwing zal er een tijdelijke zeecontainer of bouwunit worden geplaatst die kan dienen als tijdelijk winkel. Helaas zullen we komend jaar geen boter maken vanwege alle werkzaamheden, hopelijk in 2025 weer.

Toelichting Fase 2

Fase 2 behelst het vervangen van de ligboxenstal voor een potstal. Dit zou een verbetering zijn op verschillende vlakken zoals diergezondheid en natuurlijk bodemgezondheid. Echter is dit een investering met een behoorlijk lange terugverdientijd, ongeveer 20 jaar. En de zekerheid dat wij hier nog 20 jaar 70 koeien kunnen melken is op dit moment niet groot genoeg. Hier wachten we dus nog even mee.

Agroforestry

Op de achtergrond zijn we bezig met een agroforestry plan. Agroforestry wil zeggen dat je bomen en struiken gaat integreren in je bedrijfsvoering. Dit kan op verschillende niveau’s. Wij zitten nu op niveau 1. Dat wil zeggen aanplanten van bomen en (in ons geval) heggen om de biodiversiteit te vergroten. Jullie kunnen dit zien aan de nieuwe heg langs de Weerdjesweg en om de tuinderij heen. Niveau 2 houdt in dat je bomen en struiken gaat inzetten voor de gezondheid voor de koeien. Eetbare hagen, en bomen voor schaduw voor de koeien. Voor ons is dit ook een manier om om te gaan met de hetere zomers. Struiken bevatten nog weer andere mineralen dan gras, we merken dat nu al aan de heg om de boomgaard, van verschillende soorten wordt gegeten door de koeien.

Bij niveau 3 ga je bomen en struiken inzetten voor humane consumptie. Denk aan het combineren van het grazen van vee in boomgaarden, en bessen of hazelaars langs de weilanden om te plukken. Voorlopig zijn we echter druk genoeg met de melkveehouderij, wellicht in samenwerking met de Tuinderij gaan we hier mee verder. De provincie Gelderland ondersteunt ons in het maken van de plannen en geeft een bijdrage voor de aanplant van nieuw materiaal.

Nieuwsbrief feb 2024

Een kleine introductie

Ons bedrijf bestaat uit drie hoofdtakken. De biologische melkveehouderij, de zorgboerderij en de vergaderruimte. We hebben het altijd leuk gevonden om naast het koeien melken andere dingen te ontwikkelen. In deze tijd echter, blijkt het strategisch een zeer slimme keuze te zijn, het wordt de veehouderij in Nederland op dit moment niet heel makkelijk gemaakt, en dan is het fijn dat je bedrijfsrisico gedeeld is over meerdere takken.

Piekbelaster

Ook wij zijn met ons bedrijf aangemerkt als piekbelaster. In het Binnenveld liggen twee Natura2000 gebieden. De Blauwe Hel en de Meent. Bij het bepalen van jou stikstofbelasting op die gebieden wordt gekeken naar de afstand en het aantal dieren dat je hebt. En eventueel wat voor stal je hebt. (luchtwassers en dergelijke). In het Binnenveld zou ongeveer 40% van de dieren moeten verdwijnen om aan de doelstellingen te voldoen.

Als bedrijf kun je uitrekenen wat ‘jou bod’ is. Dat is het bedrag dat de overheid betaalt als je afscheid neemt van al je dieren en ook je rechten om dieren te houden. Dat bod wordt mede bepaald door het aantal dieren en de leeftijd van de stallen. Voor nieuwe stallen wordt meer schade (gederfde toekomstige inkomsten) betaald.

Voor elke boer is de keuze om op het bod in te gaan een individuele (persoonlijke) keuze. Leeftijd, aanwezigheid van een opvolger, afstand tot natuurgebied, toekomstperspectief hebben daar allemaal invloed op.

In het gebied zullen er zeker bedrijven zijn die gebruik maken van de uitkoopregeling. Er zal dus ook stikstofuitstoot verminderd worden. De boeren die blijven hopen dat we zo als gebied verder kunnen. Maar elke boer moet zelf nadenken hoe hij zijn omzet kan laten groeien zonder te kunnen groeien in het aantal dieren.

Wij gaan niet in op het bod. We hebben voldoende spreiding in onze bedrijfsactiviteiten om inkomen te genereren. Immers de toekomst is erg onzeker. Als er niet genoeg boeren stoppen kan het zo maar zijn dat de landelijke overheid een algemene reductie van bijvoorbeeld 10% per bedrijf invoert. In dat kader is de mestwetgeving vanuit Brussel zeer beperkend. Omdat per direct er minder mest per hectare mag worden aangewend, zit opeens elke boer met een mestoverschot. Dit drijft de prijs om mest af te zetten enorm op, een enorme kostenpost als je niet grondgebonden bent.

In ons geval hebben wij voldoende hectares om de mest op af te kunnen zetten. En omdat we andere takken hebben (vergaderruimte en zorgboerderij) kunnen we met minder koeien rond komen.

Winkel

De oplettende lezer valt natuurlijk direct op dat de botermakerij en huisverkoop nog niet genoemd zijn. Dat klopt, de huisverkoop is bewust altijd heel klein gehouden. We begonnen er enthousiast aan, met zelfs reguliere openingstijden en bediening op zaterdag, maar een vierde tak serieus opzetten vergde te veel van ons en ons gezin. Dus houden we het bij de selfservice winkel. We vinden het namelijk wel erg belangrijk dat rauwe melk beschikbaar is en dat consumenten rechtstreeks bij de boer kunnen komen. Daarnaast hebben wij (een tijdje geleden) een zeer slechte melkprijs gekend, en dan wil je wel extra tijd steken in het verwaarden van je product. En dat is de reden om het aan te houden, om er in andere tijden op terug te kunnen vallen.

Echter de groei van de lokale omzet is gestaag gegroeid. Zeker sinds de corona tijd. Er is steeds meer vraag naar rechtstreeks contact met de boer en verse producten.  We verkopen onze producten bij Boerderij van Steenbergen, de Kardoen, de Gieterij en de Hoge Born. En natuurlijk aan huis. De omzet is gegroeid naar 12 koeien per jaar en ongeveer 2000 kg kaas en dat is toch een serieuze hoeveelheid.

Deze onverwachte groei heeft met zich mee gebracht dat het nog niet helemaal lukt om alles goed op voorraad te houden, waarvoor excuus, maar we willen toch eerste de hele koe verkopen, voordat er weer een nieuwe naar de slacht gaat, anders blijven wij zitten met de incourante delen. (vierkantsverwaarding).

Tot slot

Tot zover onze eerste nieuwsbrief, hier een daar wat toegelicht, er is nog veel meer te vertellen maar dan doen we in een volgende nieuwsbrief. We zijn van plan een nieuwe schuur te gaan bouwen, daar zullen we alles over vertellen!

Wij blijven in ieder geval zo lang mogelijk bij onze missie om goed voedsel te produceren voor de lokale gemeenschap!

Alles gaat alleen maar sneller

Ook een boer behoort met zijn tijd mee te gaan en ook een boer moet dus tegenwoordig gevonden worden, altijd, overal. En dus gaat ook deze boer aan de slag met facebook, blogs en wat er allemaal nog maar mag komen. En terwijl ik me in deze materie aan het verdiepen ben, begin ik elke minuut harder te zuchten en te steunen. De snelheid achter al deze vernieuwende media, begint me een beetje naar de keel te vliegen. Om u een beetje mee te nemen: wanneer ik 's ochtends in de melkstal sta en mijn koeien langzaam binnen druppelen, verdwijnen wij alle 85, inclusief ikzelf, in een rustgevende cadans. De koeien komen per twaalf binnen, krijgen een beetje granen om ze bezig te houden en gaan keurig in het gelid staan. Koe voor koe loop ik vervolgens langs om de uiers schoon te maken, eventueel te wassen en vervolgens de melkapparatuur onder te hangen. Koe voor koe, een voor een, rijtje na rijtje. Met elke koe heb ik even contact; geen hele gesprekken, maar ik heb ze gezien, gevoeld, en herkend. Stap voor stap. En dat is te behappen, ik ken ze allemaal. Maar nu ga ik woorden in de kabels gooien waarmee ik zogenaamd contact heb met 100-en mensen tegelijk. Ik stel me een soort melkstal voor waarbij 100 koeien tegelijk hun melkstel aftrappen en alles begint te blazen en loeien als reactie: stress! Hoe ga ik al die koeien tegelijk in hun behoeften beantwoorden. Dat is dus ook iets wat ik moet leren: bij deze vorm van contact die wel snel is, is de behoefte een stuk lager. Mensen hebben niet altijd behoefte aan een reactie, geven zelf ook niet altijd antwoord, verwarrend hoor. En dan kijk ik naar de foto van ome Gert, uitkijkend over een groot tarweveld, waarvan vroeger een kleine hectare nog door hem en zijn broer, onze voorgangers op deze boerderij,  met paard en hand geoogst werd. Ook hij is hard ingehaald door de vooruitgang, dit keer door de enorme combine, die met dezelfde snelheid als mijn nieuwe media, tientallen hectares tegelijk verorbert. Zou hij het nog hebben kunnen bijhouden? Of zou hij ook hebben staan steunen en zuchten en stiekem hebben gedacht: niet alles ga je missen als je er niet meer bent.