Ook een boer behoort met zijn tijd mee te gaan en ook een boer moet dus tegenwoordig gevonden worden, altijd, overal. En dus gaat ook deze boer aan de slag met facebook, blogs en wat er allemaal nog maar mag komen. En terwijl ik me in deze materie aan het verdiepen ben, begin ik elke minuut harder te zuchten en te steunen. De snelheid achter al deze vernieuwende media, begint me een beetje naar de keel te vliegen. Om u een beetje mee te nemen: wanneer ik 's ochtends in de melkstal sta en mijn koeien langzaam binnen druppelen, verdwijnen wij alle 85, inclusief ikzelf, in een rustgevende cadans. De koeien komen per twaalf binnen, krijgen een beetje granen om ze bezig te houden en gaan keurig in het gelid staan. Koe voor koe loop ik vervolgens langs om de uiers schoon te maken, eventueel te wassen en vervolgens de melkapparatuur onder te hangen. Koe voor koe, een voor een, rijtje na rijtje. Met elke koe heb ik even contact; geen hele gesprekken, maar ik heb ze gezien, gevoeld, en herkend. Stap voor stap. En dat is te behappen, ik ken ze allemaal. Maar nu ga ik woorden in de kabels gooien waarmee ik zogenaamd contact heb met 100-en mensen tegelijk. Ik stel me een soort melkstal voor waarbij 100 koeien tegelijk hun melkstel aftrappen en alles begint te blazen en loeien als reactie: stress! Hoe ga ik al die koeien tegelijk in hun behoeften beantwoorden. Dat is dus ook iets wat ik moet leren: bij deze vorm van contact die wel snel is, is de behoefte een stuk lager. Mensen hebben niet altijd behoefte aan een reactie, geven zelf ook niet altijd antwoord, verwarrend hoor. En dan kijk ik naar de foto van ome Gert, uitkijkend over een groot tarweveld, waarvan vroeger een kleine hectare nog door hem en zijn broer, onze voorgangers op deze boerderij, met paard en hand geoogst werd. Ook hij is hard ingehaald door de vooruitgang, dit keer door de enorme combine, die met dezelfde snelheid als mijn nieuwe media, tientallen hectares tegelijk verorbert. Zou hij het nog hebben kunnen bijhouden? Of zou hij ook hebben staan steunen en zuchten en stiekem hebben gedacht: niet alles ga je missen als je er niet meer bent.
